Daha ortada Adalet ve Kalkınma Partisi diye bir parti yok…
Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın henüz İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı olduğu yıllar…
Milli Görüş’ün henüz kapatılmamış partilerin birinde İstanbul il başkanı olduğu dönem de olabilir…
O tarihlerde…
Partisinin bir etkinliğine katılmak üzere Bursa’ya gelen Tayyip Bey’in salonda konuşurken yanına 6-7 yaşlarında sevimli mi sevimli bir erkek çocuğu yaklaşır…
Onunla günün anısına bir fotoğraf çeker büyükleri…
Çerçevelenir ve evin en güzel köşesine konur fotoğraf…
Aradan yıllar geçer…
Tayyip Bey bir grup arkadaşıyla Milli Görüş’ten ayrılıp yeni bir siyasi hareket başlatır ve toplumda gösterilen ilgi ve heyecanın verdiği cesaretle bu oluşumu siyasi partiye dönüştürür…
Ve Allah “seçil ya kulum” der, siyasetteki makamlara bir bir çıkarak, milletvekilliğinden başbakanlığa oradan da cumhurbaşkanlığına kadar yükselir…
Bu arada, o birlikte fotoğraf çektirdiği sevimli çocuk da büyür, koca delikanlı olur…
Tayyip Bey’e olan sevgisini fotoğrafta bırakmaz ve O da partinin bir neferi olarak oturduğu ilçenin gençlik kollarında siyasete başlar…
Yaşıyla birlikte siyasi tecrübesi arttıkça ilçe yönetimlerinde de görev alır, il başkan yardımcılığına kadar yükselir…
Önceki gün de büyük bir sorumluluğu üstlenir, o fotoğraftaki çocuk…
AK Parti Osmangazi İlçe Başkanı olarak atanır!
Kim mi o çocuk?
Adnan Kurtuluş!
Siyasette altyapıdan siyasetçi yetiştirmenin en güzel örneğidir bu fotoğrafın öyküsü!
AK Parti’nin seçim başarılarının, uzun yıllardır iktidarda kalmanın sosyolojik nedenlerini araştıranlar o fotoğraflara da iyi bakmalı!
Başkan Kurtuluş da o fotoğrafın bir kopyasını büyütüp, çerçeveleterek partideki makam odasının en güzel yerine asmalı…
Altına da partisinin klasik seçim şarkısının sözlerini yazmalı…
“Beraber büyüdük biz bu yollarda” şeklinde değiştirerek tabii!
Kaynak: Başka Gazete/ Selahattin Adıgüzeller
